Maccabi Tel Aviv-Hapoel Tel Aviv (ligat ha'Al)
Per toeval werden er kaarten geregeld voor deze stadsderby, met dank aan de weed rokende taxi chauffeur die een aantal jaar in de Gaasperplas had gewoond.
De vrijdag vooraf werd er een kijkje genomen bij het stadion, of er eventueel nog kaarten via de officiële kanalen te krijgen waren. Volgens deze taxi chauffeur was dit onmogelijk, helaas had hij gelijk. Op de wedstrijd dag zelf werd er 2 uur vooraf toch afgereisd naar het Bloomfield stadium, om te kijken wat hier mogelijk was. Per toeval kwamen we deze zelfde taxi chauffeur weer tegen, die ook seizoenskaart houder was van Maccabi. Binnen 5 minuten had deze beste man iemand gevonden die 1 kaart te koop had op de hoofdtribune met daarbij iemand die op een of andere manier mee zou lopen om met zijn seizoenskaart de toegang te verlenen en daarna weer zou verdwijnen.
Totale kosten, 325 shekel per persoon zo'n 77 euro per persoon. Eenmaal binnen werd er vooraan plaats genomen tussen een groepje. Door het hele stadion hing een echte derbysfeer, over en weer uitdagen tussen uit en thuis publiek. Provoceren van spelers en trainers en veel gezang. Net voor de wedstrijd werd gezocht naar 2 plaatsen aangezien er maar 1 wedstrijdkaartje aanwezig was. We belanden op de bovenste rij, aan de zijkant van een rij stoeltjes. Vlak bij het uitvak en met redelijk goed zicht op de Maccabi fanatics.
Bij de opkomst toonden de Maccabi fanatics een sfeeractie, grote tekstdoeken met pyro. Vanuit het uitvak heerlijk agressief gezang, wat niet meer stopte totdat zij het stadion verlieten. In het stadion wat tot te nok toe gevuld was, met ongeveer 13.000 mensen proefde je de haat onderling. Elke speler van Hapoel die iets te dicht bij de tribune kwam kreeg de volle lading, scheld woorden, handgebaren en zonnepitten naar zijn hoofd geslingerd.
Over de wedstrijd zelf kunnen we kort zijn, 1-1 en we hebben hier weinig van gezien.
De vrijdag vooraf werd er een kijkje genomen bij het stadion, of er eventueel nog kaarten via de officiële kanalen te krijgen waren. Volgens deze taxi chauffeur was dit onmogelijk, helaas had hij gelijk. Op de wedstrijd dag zelf werd er 2 uur vooraf toch afgereisd naar het Bloomfield stadium, om te kijken wat hier mogelijk was. Per toeval kwamen we deze zelfde taxi chauffeur weer tegen, die ook seizoenskaart houder was van Maccabi. Binnen 5 minuten had deze beste man iemand gevonden die 1 kaart te koop had op de hoofdtribune met daarbij iemand die op een of andere manier mee zou lopen om met zijn seizoenskaart de toegang te verlenen en daarna weer zou verdwijnen.
Totale kosten, 325 shekel per persoon zo'n 77 euro per persoon. Eenmaal binnen werd er vooraan plaats genomen tussen een groepje. Door het hele stadion hing een echte derbysfeer, over en weer uitdagen tussen uit en thuis publiek. Provoceren van spelers en trainers en veel gezang. Net voor de wedstrijd werd gezocht naar 2 plaatsen aangezien er maar 1 wedstrijdkaartje aanwezig was. We belanden op de bovenste rij, aan de zijkant van een rij stoeltjes. Vlak bij het uitvak en met redelijk goed zicht op de Maccabi fanatics.
Bij de opkomst toonden de Maccabi fanatics een sfeeractie, grote tekstdoeken met pyro. Vanuit het uitvak heerlijk agressief gezang, wat niet meer stopte totdat zij het stadion verlieten. In het stadion wat tot te nok toe gevuld was, met ongeveer 13.000 mensen proefde je de haat onderling. Elke speler van Hapoel die iets te dicht bij de tribune kwam kreeg de volle lading, scheld woorden, handgebaren en zonnepitten naar zijn hoofd geslingerd.
Over de wedstrijd zelf kunnen we kort zijn, 1-1 en we hebben hier weinig van gezien.