Fulham FC-Birmingham City fc (championschip)
Engeland, het beloofde voetballand volgens velen. Er werd maar eens besloten om hier een kijkje te gaan nemen, sommige van ons waren er al ooit geweest en hadden hier altijd mooie verhalen over. Twee van ons, vertrokken dus maar naar Londen voor een weekendje voetbal en bier. De trip werd geplanned voor het weekend van 7&8februari.
Zaterdag ochtend vroeg, om 08.00 (ja op zaterdag is dat vroeg) vertrokken wij per vliegtuig naar de Engelse Hoofdstad, eenmaal aangekomen daar bleek meteen in wat voor wereldstad we waren beland. Met een speciale metro naar de paspoort controle waar dikke rijen stonden, en vervolgens tussen de honderden bussen de juiste bus vinden richting Strattford waar ons hotel zich bevond. Eenmaal in de bus, probeerden wij nog het voordeel van links rijden te ontdekken, maar hier kwamen wij niet uit. Er werd maar snel koers gezet naar ons 'hotel', gewoon een groot huis met verschillende kamers wat beheerd wordt door de vriendelijke Ali. Na kennis gemaakt te hebben met Ali, moesten wij alweer snel door om helemaal naar de andere kant van de stad te reizen. Met de metro vertrokken we van oost, naar west om hier vervolgens even een Engelse pub op te zoeken en wat Pints weg te werken. Tot nu toe alles nog Engels hoe wij het verwachten, veel supporters die door elkaar heen bier drinken, van ouderen tot jongeren in een Pub en een stadion midden in de woonwijk. Bij het stadion aangekomen toch wat verbazing, hele smalle ingangen waar volgens ons de gemiddelde Engelsman niet doorheen kan. Binnen kwam de volgende verbazing, er werd opnieuw een Pint besteld maar deze mochten we niet mee de tribune op nemen....Toen vervolgens de spelers het veld betraden, ging onze tribune nog wel staan om een groot gedrukte doek over de hoofden te laten gaan. Hierna was het toch snel gedaan op het onderste en middelste deel van deze tribune, alleen bovenaan stond een groep jongeren ongeveer 50 stuks die bleven staan en probeerden wat sfeer te creëren. Dit sloeg echter niet aan, en onze aandacht viel meer op het spel en het uitvak. Het typische Engelse snelle vechtvoetbal met een sterke spits die elke bal met man en macht vast moet houden. Het uitvak viel positief op door het aantal meegereisde supporters, zo'n 3700. Echter zaten deze precies tegen over ons, helemaal aan de andere kant van het stadion. Er werd even rond gekeken en op de hoofdtribune langs het uitvak waren heel wat lege plaatsen, echt heel streng werd er nergens gecontroleerd binnen het stadion. Die lege plaatsen konden wij dus handig innemen was het plan, in de rust waagden wij deze poging door achter de tribune langs te lopen en dit vak op te lopen. Dit ging zonder slag of stoot, en zo zaten wij op de hoofdtribune, rij 1, 1 meter van de zijlijn en direct naast het uitvak. Perfect! De tweede helft werd er genoten van het spel wat perfect zichtbaar was, het fanatieke uitvak met knap meisje helemaal vooraan en het prachtige stadion. Dat de wedstrijd in gelijkspel eindigde deed er niet toe, dit was een perfecte 1-1. Veel kansen, leuke wedstrijd, spanning en fanatisme op de tribune. Een van de grootste verbazing kwam pas na het laatste fluit signaal, de spelers van Birmingham City namen geen enkele moeite om de 3700 meegereisde supporters te bedanken, er kon nog net een slap applaus af vanaf de middenlijn en hup snel naar de kleedkamer.
Er werd na de wedstrijd weer koers gezet terug naar oost Londen, terug naar ons hotel bij Ali. Natuurlijk niet voordat er bij de lokale supermarkt even wat Alcoholische versnaperingen gehaald werden. Zo konden we even de telefoons weer opladen en rustig wat Corona wegtikken op de kamer onder de muziek van Django en John. De avond moest natuurlijk besteed worden met het bezoeken van pubs, er werd wat gegeten in een snackbar en snel koers gezet richting Piccadilly Circus en Leicester Square, hier werden even wat pubs bezocht wat rond gekeken om vervolgens met de laatste metro terug te gaan naar het Hotel omdat het zondag weer vroeg opstaan was.
Zondag ochtend en middag moesten wij natuurlijk nog iets van cultuur zien, zo bezochten we nog het stadion van West Ham United FC, bezochten we de BigBen, en nog wat andere culture gebouwen die wij volgens internet moesten zien maar waar we vrij weinig aan vonden. Rond 4 uur werd er koers gezet richting het vliegveld, pakten we hier na de douane onze laatste Pint's en vertrokken we weer richting ons eigen Eindhoven. Dit was voor ons de eerste keer Londen, maar zeker niet de laatste keer!
Zaterdag ochtend vroeg, om 08.00 (ja op zaterdag is dat vroeg) vertrokken wij per vliegtuig naar de Engelse Hoofdstad, eenmaal aangekomen daar bleek meteen in wat voor wereldstad we waren beland. Met een speciale metro naar de paspoort controle waar dikke rijen stonden, en vervolgens tussen de honderden bussen de juiste bus vinden richting Strattford waar ons hotel zich bevond. Eenmaal in de bus, probeerden wij nog het voordeel van links rijden te ontdekken, maar hier kwamen wij niet uit. Er werd maar snel koers gezet naar ons 'hotel', gewoon een groot huis met verschillende kamers wat beheerd wordt door de vriendelijke Ali. Na kennis gemaakt te hebben met Ali, moesten wij alweer snel door om helemaal naar de andere kant van de stad te reizen. Met de metro vertrokken we van oost, naar west om hier vervolgens even een Engelse pub op te zoeken en wat Pints weg te werken. Tot nu toe alles nog Engels hoe wij het verwachten, veel supporters die door elkaar heen bier drinken, van ouderen tot jongeren in een Pub en een stadion midden in de woonwijk. Bij het stadion aangekomen toch wat verbazing, hele smalle ingangen waar volgens ons de gemiddelde Engelsman niet doorheen kan. Binnen kwam de volgende verbazing, er werd opnieuw een Pint besteld maar deze mochten we niet mee de tribune op nemen....Toen vervolgens de spelers het veld betraden, ging onze tribune nog wel staan om een groot gedrukte doek over de hoofden te laten gaan. Hierna was het toch snel gedaan op het onderste en middelste deel van deze tribune, alleen bovenaan stond een groep jongeren ongeveer 50 stuks die bleven staan en probeerden wat sfeer te creëren. Dit sloeg echter niet aan, en onze aandacht viel meer op het spel en het uitvak. Het typische Engelse snelle vechtvoetbal met een sterke spits die elke bal met man en macht vast moet houden. Het uitvak viel positief op door het aantal meegereisde supporters, zo'n 3700. Echter zaten deze precies tegen over ons, helemaal aan de andere kant van het stadion. Er werd even rond gekeken en op de hoofdtribune langs het uitvak waren heel wat lege plaatsen, echt heel streng werd er nergens gecontroleerd binnen het stadion. Die lege plaatsen konden wij dus handig innemen was het plan, in de rust waagden wij deze poging door achter de tribune langs te lopen en dit vak op te lopen. Dit ging zonder slag of stoot, en zo zaten wij op de hoofdtribune, rij 1, 1 meter van de zijlijn en direct naast het uitvak. Perfect! De tweede helft werd er genoten van het spel wat perfect zichtbaar was, het fanatieke uitvak met knap meisje helemaal vooraan en het prachtige stadion. Dat de wedstrijd in gelijkspel eindigde deed er niet toe, dit was een perfecte 1-1. Veel kansen, leuke wedstrijd, spanning en fanatisme op de tribune. Een van de grootste verbazing kwam pas na het laatste fluit signaal, de spelers van Birmingham City namen geen enkele moeite om de 3700 meegereisde supporters te bedanken, er kon nog net een slap applaus af vanaf de middenlijn en hup snel naar de kleedkamer.
Er werd na de wedstrijd weer koers gezet terug naar oost Londen, terug naar ons hotel bij Ali. Natuurlijk niet voordat er bij de lokale supermarkt even wat Alcoholische versnaperingen gehaald werden. Zo konden we even de telefoons weer opladen en rustig wat Corona wegtikken op de kamer onder de muziek van Django en John. De avond moest natuurlijk besteed worden met het bezoeken van pubs, er werd wat gegeten in een snackbar en snel koers gezet richting Piccadilly Circus en Leicester Square, hier werden even wat pubs bezocht wat rond gekeken om vervolgens met de laatste metro terug te gaan naar het Hotel omdat het zondag weer vroeg opstaan was.
Zondag ochtend en middag moesten wij natuurlijk nog iets van cultuur zien, zo bezochten we nog het stadion van West Ham United FC, bezochten we de BigBen, en nog wat andere culture gebouwen die wij volgens internet moesten zien maar waar we vrij weinig aan vonden. Rond 4 uur werd er koers gezet richting het vliegveld, pakten we hier na de douane onze laatste Pint's en vertrokken we weer richting ons eigen Eindhoven. Dit was voor ons de eerste keer Londen, maar zeker niet de laatste keer!
|