Duitsland-Italië (Kwartfinale EK2016)
Ondanks dat ‘Ons Oranje’ niet speelde op het EK, werd er toch naar Frankrijk afgereisd om de EK-sfeer eens te proeven. In december werden de kaarten al geregeld voor wedstrijd nummer 47. Een kwartfinale in Bordeaux, op 2 juli om 21:00 uur. De tegenstander was dus nog niet bekend. Uiteindelijk pakte dit goed uit en kregen we, op voorhand, een van de mooiste kwartfinales te zien.
Een paar dagen van te voren werd er gevlogen naar Bordeaux, om deze wedstrijd te combineren met familiebezoek. Met als hoogtepunt natuurlijk de wedstrijd.
Op "matchday" werd er al vroeg koers gezet richting het centrum, voor wat toeristische dingen in het mooie centrum van Bordeaux waar de EK-sfeer er al vroeg in zat. Door de hele stad liepen de Duitsers en de Italianen broederlijk naast elkaar, dronken samen bier en reisden met elkaar naar het stadion. Zo kan het dus ook.
Eenmaal bij het stadion aangekomen, was de sfeer nog steeds goed. Ondanks “verscherpte controles door terreurdreiging”. Erg scherp waren deze controles niet, aangezien je bij een wedstrijd in het Jan Louwers Stadion beter gefouilleerd wordt dan bij deze verscherpte controles. Eenmaal langs de beveiliging was er niks te merken van terreurdreiging of verscherpte controles.
Nadat er gegeten en gedronken was in het stadion, was het tijd voor de volksliederen van de twee landen. Waarna de Italianen eigenlijk al met 1-0 voor stonden. De passie van de spelers en de supporters was mooi om te zien.
Wat niet om aan te zien was, was de eerste helft. Tot kort voor rust was de wedstrijd redelijk saai. Na rust kwamen de Italianen goed weg, toen Florenzi een hard schot van Müller van de lijn haalde. Een paar minuten later was het dan toch raak voor de Duitsers. Mesut Özil scoorde de 1-0 op aangeven van Jonas Hector. Lang konden de Duitsers niet genieten van deze voorsprong, want na een vreemde handsbal van Jerôme Boateng, schoot Bonucci vanaf de penaltystip de 1-1 binnen. De wedstrijd lag nu helemaal open en ging alle kanten op. Ondanks de vele kansen die er waren voor de twee ploegen, werd er niet meer gescoord in de reguliere speeltijd en werd het dus verlengen. Ook in dit half uur waren er zeker wel kansen, maar geen doelpunten. De wedstrijd zou beslist worden door een zenuwslopende penaltyserie. Er werden maar liefst 18 pingels genomen in deze reeks en dat was mede te danken aan de legendarische misser van Simone Zaza en natuurlijk aan goed keeperswerk van Neuer en (cult)held Buffon! Helaas liep het voor de laatstgenoemde niet zo als gehoopt, de Duitsers trokken aan het langste eind en gingen door naar de halve finale, en zou gaan spelen tegen de winnaar van het duel tussen gastland Frankrijk en tegen de sensatie van het toernooi: Ijsland.
Frankrijk - Ijsland werd een dag later gespeeld, op 3 juli. We besloten om deze wedstrijd ook niet thuis te kijken, maar bij de Fanzone in Bordeaux. Ook hier was een soort van controle vanwege terreurdreiging, alhoewel de beveiligers niet zo veel zin leken te hebben om 40.000 mensen te fouilleren. Een paar tikjes op de armen vonden ze wel voldoende om een mogelijke aanslag te voorkomen.
Deze wedstrijd werd makkelijk gewonnen door de Fransen. Dat was reden voor een feestje. Zo stil als de fans waren in de Fanzone, zo luid waren ze op straat. Na het eindsignaal ging iedereen de straat op. Inclusief de tuuterende Fransen, die snel de auto instapten om rond te tuuteren in de stad, waar het ongetwijfeld nog lang gezellig bleef, ondanks dat bijna alle kebab in de stad op was.
Een paar dagen van te voren werd er gevlogen naar Bordeaux, om deze wedstrijd te combineren met familiebezoek. Met als hoogtepunt natuurlijk de wedstrijd.
Op "matchday" werd er al vroeg koers gezet richting het centrum, voor wat toeristische dingen in het mooie centrum van Bordeaux waar de EK-sfeer er al vroeg in zat. Door de hele stad liepen de Duitsers en de Italianen broederlijk naast elkaar, dronken samen bier en reisden met elkaar naar het stadion. Zo kan het dus ook.
Eenmaal bij het stadion aangekomen, was de sfeer nog steeds goed. Ondanks “verscherpte controles door terreurdreiging”. Erg scherp waren deze controles niet, aangezien je bij een wedstrijd in het Jan Louwers Stadion beter gefouilleerd wordt dan bij deze verscherpte controles. Eenmaal langs de beveiliging was er niks te merken van terreurdreiging of verscherpte controles.
Nadat er gegeten en gedronken was in het stadion, was het tijd voor de volksliederen van de twee landen. Waarna de Italianen eigenlijk al met 1-0 voor stonden. De passie van de spelers en de supporters was mooi om te zien.
Wat niet om aan te zien was, was de eerste helft. Tot kort voor rust was de wedstrijd redelijk saai. Na rust kwamen de Italianen goed weg, toen Florenzi een hard schot van Müller van de lijn haalde. Een paar minuten later was het dan toch raak voor de Duitsers. Mesut Özil scoorde de 1-0 op aangeven van Jonas Hector. Lang konden de Duitsers niet genieten van deze voorsprong, want na een vreemde handsbal van Jerôme Boateng, schoot Bonucci vanaf de penaltystip de 1-1 binnen. De wedstrijd lag nu helemaal open en ging alle kanten op. Ondanks de vele kansen die er waren voor de twee ploegen, werd er niet meer gescoord in de reguliere speeltijd en werd het dus verlengen. Ook in dit half uur waren er zeker wel kansen, maar geen doelpunten. De wedstrijd zou beslist worden door een zenuwslopende penaltyserie. Er werden maar liefst 18 pingels genomen in deze reeks en dat was mede te danken aan de legendarische misser van Simone Zaza en natuurlijk aan goed keeperswerk van Neuer en (cult)held Buffon! Helaas liep het voor de laatstgenoemde niet zo als gehoopt, de Duitsers trokken aan het langste eind en gingen door naar de halve finale, en zou gaan spelen tegen de winnaar van het duel tussen gastland Frankrijk en tegen de sensatie van het toernooi: Ijsland.
Frankrijk - Ijsland werd een dag later gespeeld, op 3 juli. We besloten om deze wedstrijd ook niet thuis te kijken, maar bij de Fanzone in Bordeaux. Ook hier was een soort van controle vanwege terreurdreiging, alhoewel de beveiligers niet zo veel zin leken te hebben om 40.000 mensen te fouilleren. Een paar tikjes op de armen vonden ze wel voldoende om een mogelijke aanslag te voorkomen.
Deze wedstrijd werd makkelijk gewonnen door de Fransen. Dat was reden voor een feestje. Zo stil als de fans waren in de Fanzone, zo luid waren ze op straat. Na het eindsignaal ging iedereen de straat op. Inclusief de tuuterende Fransen, die snel de auto instapten om rond te tuuteren in de stad, waar het ongetwijfeld nog lang gezellig bleef, ondanks dat bijna alle kebab in de stad op was.